کد مطلب:113886 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
و تنها خدای آفریننده ی انسان است كه باید مقررات اجتماعی انسان را وضع و بصورت وحی و كتاب آسمانی به انسان هدیه نماید ضرورت «ابلاغ و اجراء قوانین الهی» همانند ضرورت «وحی» به اثبات می رسد كه: اعزام انبیاء و پیامبران الهی را در راستای این ضرورت اجتماعی شاهدیم. یعنی اگر زندگی اجتماعی است و زندگی اجتماعی نیازمند به مقررات جامع و كامل الهی است پس وجود پیامبران الهی نیز ضروری و لازم است تا قوانین الهی را بشكل وحی و كتاب بگیرند و با ایجاد سیستم رابطه ی درست معنوی، انسانی، در جوامع انسانها آن را ابلاغ و تفسیر نموده، به اجراء درآورند كه فرمود: فبعث الله محمدا صلی الله علیه و آله بالحق لیخرج عباده من عباده الاوثان الی عبادته و من طاعه الشیطان الی طاعته بقرآن قد بینه و احكمه (خداوند بزرگ حضرت محمد كه درود خدا بر او باد را به حق مبعوث فرمود تا بندگانش را از پرستش بت ها خارج و به عبادت خدا دعوت كند و آنها را از پیروی شیطان نجات داده به اطاعت خداوند بكشاند به وسیله ی قرآنی كه آن را بیان روشن و استواری قرار داد)[1]. [صفحه 163]
وقتی ضرورت قوانین و مقررات اجتماعی را در رابطه با ضرورت «زندگی اجتماعی» انسان پذیرفتیم و از دیدگاه نهج البلاغه این حقیقت اثبات گردید گه انسان با دانش محدود و ناشناخته بودن انسان، نمی تواند قانونگذار قوانین تكاملی باشد.
صفحه 163.